Wondertje der natuur

WONDERTJE DER NATUUR

(begin van een verhaal)

 

Ik kocht een brommer en een tent, liftte door Europa, las boeken, tijdschriften en kranten, leerde goed Frans en een beetje Italiaans en Spaans spreken, werd afgekeurd voor de militaire dienst omdat ik nooit het bevel van een officier zou opvolgen om een ‘vijandige’ leeftijdgenoot te doden, speelde gitaar, en had vriendinnetjes.

Ik ging studeren in Groningen, werd lid van de studentenschaats-vereniging, en op een herfstige avond ontmoette ik op de kunstijsbaan van Heerenveen een meisje met donker haar en levendige, blauwe ogen. Net als de andere meisjes droeg ze een wijd zittend trainingspak. Ik niet, ik had een nauw sluitende zwarte schaatsmaillot. En ik had een mooie stijl. Toen ik naast haar in de bus zat, zij gehuld in een lichtbruine teddybontjas, ik weet niet meer wat ik aanhad, zij met schittering in haar ogen, ik waarschijnlijk met mijn bekende omfloerste blik (of zou m’n blik helder geweest zijn na het schaatsen?), en vroeg of zij zin had om de volgende week met mij naar een feest te gaan, zei ze dat ze er een nachtje over moest slapen, maar ik zag aan haar blik dat ze het graag wilde.