Trage schoonheid

Vele jaren geleden, toen ik met Aafke op een winterdag, ietsje kouder dan nu en met eenzelfde heldere hemel als gisteravond, tijdens een ochtendwandeling langs het Schildmeer liep (waar ik tijdens een eerdere winterochtendwandeling met Aafke, toen we nog in Noorddijk woonden, en ik een oud houten bord van een verlaten huis haalde dat het huis van de sluiswachter was geweest [waar we tijdens die tweede ochtendwandeling logeerden] en ik dat bord, waarop de tarieven van de sluis stonden, met grote moeite, onder mijn arm meenam op de wandeling over verlaten, kale velden terug naar de bus die ons weer naar ons huis in Noorddijk zou brengen, waar ik het bord  in de woonkamer aan de muur zou hangen) zei ik tijdens die tweede ochtendwandeling dat ik graag voor mijn verjaardag een paar maanden later, een filmcamera wilde hebben om trage schoonheid te gaan filmen. 
Ik kreeg de camera, begon te filmen en bleef filmen. 

Laatst keek ik hoeveel films ik tot dusver op YouTube heb gezet... 438.

 Nadat Aafke op een tekening, die zij had gemaakt tijdens onze recente reis naar Chili, met rode verf haar nieuwjaarswens had geschreven, vroeg ik me af wat mijn wens was. 
Uiteraard hetzelfde: vrede op aarde en behoud van de natuur waarvan mensen deel uitmaken, samen met andere dieren, en planten. 
Maar wat nog meer, of wat in het bijzonder? 
Na enig nadenken dacht ik aan het volgende: elkaar blij maken in deze sombere tijden. En hoe wilde ik dat doen via een nieuwsjaarskaart? Door jullie de links te geven van een paar filmpjes, heel korte, waar je blij van kunt worden. Het eerste filmpje waar ik aan dacht is: Canto para mi nieta  Het duurt een minuut. Als tweede filmpje dacht ik aan Le bollard et la guitare. Dat duurt 1:21 En als derde dacht ik aan Denkend aan Jan Wouter, dat in de buurt komt van wat ik als trage schoonheid zie.
Twee van de drie filmpjes gaan over boten en water, het andere over muziek. Ik wens jullie veel muziek toe in het komende jaar, zowel letterlijk als figuurlijk.

Hartelijke groet, Jan Joost

PS: In de uiteindelijke nieuwjaarsbrief verving ik het derde filmpje voor Alan Roberts (South Africa): "Now we are all human beings"