Chileens Dagboek
Onaangenaamheden voor de Chileense kust
's Middags bereikten we de Golfo de Penas - de golf van de narigheid. Tijdens het eten begonnen de borden en de lepels over de tafel te schuiven. Al gauw hing ik over de reling. Daarna volgden een paar uur van doodstil en slap op de wc zitten, brakend, slapend, zwetend, tranend.
Na die dag konden we beiden niet meer de stank in het ruim verdragen, waar wij als derdeklas passagiers sliepen en aten. Door de vertraging in Castro was de lading fruit in het ruim gaan rotten. Daarbij kwamen de geuren van de opeengepakte mensen, de kisten met groenten en kippen, de penetrante stank van de wc's, de onbestemde toverkolachtige dampen die uit de kookpotten in de keuken opstegen.
Dagboek
Pacifische Oceaan, ca. 5 april 1973.
's Middags bereikten we de Golfo de Penas - de golf van de narigheid. Tijdens het eten begonnen de borden en de lepels over de tafel te schuiven. Al gauw hing ik over de reling. Daarna volgden een paar uur van doodstil en slap op de wc zitten, brakend, slapend, zwetend, tranend.
Na die dag konden we beiden niet meer de stank in het ruim verdragen, waar wij als derdeklas passagiers sliepen en aten. Door de vertraging in Castro was de lading fruit in het ruim gaan rotten. Daarbij kwamen de geuren van de opeengepakte mensen, de kisten met groenten en kippen, de penetrante stank van de wc's, de onbestemde toverkolachtige dampen die uit de kookpotten in de keuken opstegen.
Doordat
de boot veel te veel mensen vervoerde, moesten de derdeklasse
passagiers in vijf ploegen eten. Dat betekende dat we drie kwartier met
andere gelaten wachtende of opdringende mensen in de rij moesten staan
voor de schuif van de eetzaal openging, waarna de eenoog en de
waggelende vetzak het eten kwamen aandragen.
De laatste dagen leefden we op de biscuits die vrienden die duur reisden voor ons uit de eersteklaseetzaal meenamen. De sfeer was daar trouwens even walgelijk door het overluxueuse eten, door de ober die spelend op een beschaafd klinkende xylofoon langs de kamers van de eersteklas gasten liep om ze te waarschuwen dat het eten werd opgediend.
Aafke Steenhuis (1946) en Jan Joost Teunissen (1948). Ingekort fragment uit Chileens dagboek. Xeno, 1974.
De laatste dagen leefden we op de biscuits die vrienden die duur reisden voor ons uit de eersteklaseetzaal meenamen. De sfeer was daar trouwens even walgelijk door het overluxueuse eten, door de ober die spelend op een beschaafd klinkende xylofoon langs de kamers van de eersteklas gasten liep om ze te waarschuwen dat het eten werd opgediend.
Aafke Steenhuis (1946) en Jan Joost Teunissen (1948). Ingekort fragment uit Chileens dagboek. Xeno, 1974.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home