Brief aan mijn moeder

(vertaald uit Spaans)
Ik heb je lang niet geschreven. Hoe gaat het met je? Goed? Zozo? Heel goed, of zoals ze in Chili zeggen: "regio"! Dat betekent zoiets als "zeer goed" of "fantastisch" (een woord dat tegenwoordig niet meer wordt gebruikt).
Met mij gaat het goed. Ik werk veel, ik denk veel, ik schrijf veel. De laatste tijd ben ik vooral bezig met het boek dat Aafke en ik voor het einde van het jaar af willen hebben, het boek over havens en globalisering. Gisteren heb ik het laatste hoofdstuk afgerond, over de toekomst van havens, maritiem verkeer en de overgang van energie die kooldioxide produceert naar groene energie die niet bijdraagt ​​aan klimaatverandering en het uitsterven van soorten.
In dit laatste hoofdstuk heb ik het over veel dingen die in de wereld van vandaag dwingend of belangrijk zijn, inclusief de oorlog in Oekraïne. Had je het graag willen lezen... ben je niet gestopt met lezen? Ik heb geen idee wat je overdag doet... En slaap je 's nachts nog steeds slecht?
Vanavond zal ik de discussiegroep voorzitten die we al meer dan 30 jaar hebben over internationale kwesties. Het onderwerp is de oorlog in Oekraïne, waarbij de Verenigde Staten, Nederland en andere landen betrokken zijn. Ik denk aan de middagen en avonden waarin ik tijdschriften en boeken las over de wapenwedloop, de Koude Oorlog en de oorlog in Vietnam... in jouw huis dat ook het onze was toen we jong waren. En ik denk aan de demonstratie in Amsterdam tegen de oorlog in Vietnam en de wapenwedloop waaraan jij en ik hebben deelgenomen. Je was geïnteresseerd in dezelfde onderwerpen als ik.
Naast het havenboek, waar Aafke en ik 9 jaar geleden mee begonnen, waarbij we elk jaar twee havens bezoeken, dus het boek bestaat uit 18 hoofdstukken over steeds een andere haven (en een lang inleidend hoofdstuk en een even lang afsluitend hoofdstuk), ga ik door met het schrijven van teksten waarin ik mezelf toesta emoties te uiten. Ik post ze af en toe op mijn Facebook-pagina waar mijn naam Giovanni is. Je weet dat ik in mijn jeugd graag verschillende namen had, een daarvan was Mario, een andere Gino, maar niemand noemde me zo. Nu heb ik wel een andere naam, voor velen ben ik Giovanni. Voor de anderen blijf ik de naam houden die jij of jullie me gaven, Jan Joost, of ze gebruiken een van mijn twee voornamen. In Chili noemden ze me Juan José en dat deed me vele jaren later afvragen waarom je me die twee namen gaf. Was het omdat jouw naam José is en de naam van papa Jean is (als tweede naam)?

knuffels en kussen,
JJ (Giovanni)

PS:
Ik vergat je nog iets leuks te vertellen: Kira en Kian houden van muziek en nu maken ze zelf muziek, zij op de mondharmonica en allerlei dingen waarmee ze ritme kan spelen, en hij op de gitaar die ik hem voor zijn derde verjaardag gaf. Kira is nu 5 jaar oud.