Ammehoela

Hier heerst (weer) een oase van rust, met 2 lezers (viewers) uit Frankrijk, 2 uit Nederland (onder wie ik) en 1 uit Chili. Maar het is niet het aantal lezers dat rust geeft, maar de sfeer van dit blog. Toen ik het creëerde gaf ik het de naam "aan water" in de link, zoals ik "Tutto è possibile" de naam Zambrone in de link gaf, en "Thoughts" de naam Fondad. Zambrone stond en staat voor vrijheid, Fondad voor werk, dat over inernationale economie en politiek gaat. Op zambrone schreef ik vrijwel meteen over vluchtelingen die in het Nederlandse detentiecentrum op Schiphol bij een brand op schandalige en misdadige wijze omkwamen, omdat de deuren van hun cellen niet werden geopend, en ik schreef over mensen die in Chili waren gedood door militairen.

Ik begon dit blog, "aan water", met een lang verhaal over het leven van mijn vrouw, dat ik net als vele andere verhalen niet publiek heb gemaakt, of eerst wel en dan weer niet.

Met dat publiek en niet-publiek is iets bijzonders aan de hand. Ik heb geen idee wie deze stukjes lezen en ik denk dat als er iemand is die goed Nederlands leest (uit Frankrijk of Chili?), hij of zij mij niet gemakkelijk zal schrijven, tenzij hij of zij mij kent. Ik geloof dat ik niet mijn e-mailadres (j.j.teunissen@planet.nl) heb gegeven en ik weet niet of ik het leveren van commentaar op dit blog heb toegestaan.

Afijn, dit is allemaal niet van belang, ook al zou ik het leuk vinden als ik een keer een reactie kreeg. Het moet natuurlijk wel een 'leuk' commentaar zijn... Op mijn andere bloggen krijg ik zelden of nooit negatieve commentaren, dus dat zal wel loslopen.

Over 'loslopen' gesproken, het Nederlandse taalgebruik zit vol met vreemde uitdrukkingen die mij moeilijk te leren lijken door een niet-Nederlander en 'dat zal wel loslopen' is er een van. Wat vindt u van:
- ammehoela
- bekijk het (even)!
- lekker laten lopen
- daar kan ik niet bij

- zo ken ik er nog wel een

De foto bovenaan komt uit een filmpje over mijn moeder: José Blink - Holanda en los años 1930