De glazen deur

Voordat we naar de mooie ouderwetse bioscoop bij ons in de buurt zouden gaan om naar een Bollywood-film te kijken, gingen we nog snel even naar ons geliefde koffiecafé op de hoek van Marine Drive een kilometer van ons hotel. Ik stapte daar resoluut naar binnen en zag de glazen deur niet. Hij gaf geen millimeter mee, want met mijn voorhoofd botste ik op de zijkant van de glazen deur waar de scharnieren zitten. Aafke bestelde koffie, ik ging wat verdwaasd aan een tafeltje in een hoek zitten en personeel en klanten vroegen mij bezorgd hoe het mij ging. Aafke constateerde even later op het terras dat er een enorme buil op mijn hoofd verscheen, vlak boven mijn linkeroog, en zij ging binnen ijsblokjes vragen.

Dankzij het plastic zakje met aandruksluiting dat ik op Schiphol bij het omwisselen van euro’s in rupees had gekregen van de perfect Nederlands sprekende Rus van het GWK, had ik het perfecte waterdichte hoesje voor de ijsblokjes, die ik eerst op het terras van het café en later in de hotelkamer tijdens het kijken naar een Bollywood-film op de tv tegen mijn voorhoofd hield, vlak boven mijn linkeroog. De zwelling werd minder en de volgende dag zag je hem bijna niet. Na een paar dagen verscheen er een mooie donkerblauwe rand om mijn oog die mij herinnerde aan mijn Haagse oma.